این روزها مدام یاد آن خودِ دوست داشتنی، مصمم و شادم می افتم که تا چند وقت دیگر ممکن است اصلا از یادم برود چنین چیزی بوده ام و دست روزگار چقدر مرا تغییر داده است. برای آن خود دلتنگم؛ از این خود خسته ام؛ آن روزهای شادی و امیدم را می خواهم؛ آن روزهایی که هنوز فکر می کردم زندگی شادی ها و امیدهای زیادی برای آینده ام دارد.